Walang Pamagat

Madami talaga pagkakaiba ang mga babae sa lalaki. Yung ibang lalaki, parehas na sa mga babae. Alam nyo naman na siguro kung ano ibig sabihin ko. Pero ako, wala naman yata akong parehas na ugali sa kanila. Isa isahin natin ang mga pagkakaiba. Eto na naman 'tong isa isa na 'to. Senya na. Wala lang talaga magawa.

1. Taking a bath.
Hindi ko maintindihan kung bakit antagal tagal maligo ng mga babae. Parehas lang naman siguro ng paliligo ang babae sa mga lalaki diba? Oo sige sabihin na natin na mahaba buhok nila. Hindi ka naman siguro tatagal ng kalahating oras para lang dun sa buhok na yun. Yung mga babaeng kilala ko, isang oras maligo. Ako nga 15mins lang tapos na e'. Tapos 5mins dun, nauubos lang sa pagtae ko. Lalo kung umaga bago pumasok. Kelangan mailabas talaga. Kesa sa school pa abutan.

2. Choosing what to wear.
Hindi naman magseselos yung mga damit pag hindi sila napili mo sa araw na yun. Sabihin na natin madami damit mo. Syempre mahirap talaga mamili pag ganun. Pero diba dapat may schedule sila kung kelang isusuot? Halimbawa na lang pag magsisimba. Madami pa din akong nakikitang nakamini skirt pag nagsisimba. Nung last time nga sya pala magaalay tapos naka short shorts. Sa dinami dami ng pagpipilian mo, sa tagal tagal mo mamili kung ano susuot mo, bakit yun pag nagustuhan mo sa araw na yun? Part ko naman. Kung ano madampot kong damit, yun na yun, Minsan papatungan ko na lang ng longsleeve para maiba naman ang itsura. Pero hindi ako maselan sa kung ano isusuot. Bibilhin ko ba yung damit na yun kung hindi ko gusto. Madalas din ako magsimba kahit walang ligo. Oo. Walang ligo. Hindi naman na ako tatanungin kung naligo ako bago pumasok dun. Pero hindi ako nakikisiksik sa mga tao. Syempre nahihiya din ako. Madalas sa labas na lang ako.

3. Profile picture
Tuwing may occasion, kelangan may picture sila pampalit sa current profile picture nila. Yung mga lalaki nga isang buwan bago magpalit. Minsan pabalik balik lang.

4. Lovelife.
Lagi na lang sinasabi na pare pareho mga lalaki. Tangna wala naman kami sinabi na try mo lahat. Tsaka hindi mo pa ako nagiging boyfriend kaya wag mo pare pareho lang. Tapos sila, pwede madami manliligaw para daw makapili ng deserving. Kami pag madami nililigawan, playboy agad? Di ba pwede manliligaw kami ng madami para din makapili ng deserving? Ampeyr!

5. Koreanovela
Tangnang mga koreanovela yan. Wala na ako makausap pag oras na ng mga koreanovela. Napakaseryoso na nila. Naiiyak pa nga din. Alam naman na scripted na e' gustong gusto nila panuorin. Pero pag ako nanonood ng wrestling nagagalit sila. Parehas naman artehan lang yun. Parehas scripted. Pero lugi sa tv pag koreanovela kalaban.

Meron pa naman sigurong babae na hindi ganyan. Yung ni isang dahilan dyan e' wala sya. Kelan ko naman kaya makikita yun? Baka ma-"Atleast I tried" na naman ako. Pero yun nga, atleast I tried. Wala naman mangyayari kung hindi susubukan. Pero matagal tagal pa siguro yun. Hihintayin ko na lang sya. Pano? Tatanga lang ako dito sa harap ng laptop habang nagyoyosi? Syempre hindi. Di ko alam kung pano. Pero alam ko na dadating din yun. TIWALA LANG! :)

Alam kong dito lang sasaya sembreak ko. Hindi naman ako nabigo dun sa pananaw ko na yun.

Sabado. October 27, 2012
Galing Caloocan, nagpunta pa ng Bulacan para lang maghatid ng mga cabinet at kung ano ano pang de kahoy na gamit. Pero syempre balik Caloocan din agad after na maibaba lahat ng gamit. Wala kasing internet dun sa bahay. Sa internet na nga lang kami nagkakausap ni Crush tas mawawala pa. Kahit mapagalitan ako kung bakit bumalik pa ako, ayos lang. And then a wild text appear.

Galing sa pinsan ko. Fresh from Alfonso, Cavite. Uuwi na daw sya ng Bulacan para magkita kita na. E' pupunta nga ako ulit Caloocan nun. Naguguluhan na ako. Puro lugar na lang sinasabi ko haha! Para madali, pupunta kami Anonas.

Sa Anonas nakatira ang magkapatid na Anne at Oanne na adik sa J. Brothers. Nilagyan lang ng O para hindi magkapangalan. Silang dalawa lang dun. Tsaka pala ang BOYFRIEND ni ate Oanne. Tsaka ang anak nilang si Abi (daw.)

Sa tinagal tagal kong pumupunta sa Anonas, hindi pa din ako nakakababa sa tamang babaan. Lagi ako naliligaw. Pinakamalapit ko na na binabaan sa GMA. Pero malayo layo pa yun sa sakayan ng jeep. Ang pinakamalayo naman, sa  Centris Station. Anaknam! Malakas pa ulan nun. Bagyong bagyo. Dumaan lang kasi sa ilalim yung bus, baba naman agad ako. Akala ko kasi basta sa ilalim nagdaan yung bus, Kamuning agad. E' malay ko ba kasi. Wala na natirang tuyo sakin nung lakad ko na yun. Hindi na ako sumakay ulit. Pano nakatawid na ako. Lampas tuhod na baha ang sinuong ko para lang makapunta sa kanila. Pero matagal na yun.

This time, tama na ang lahat. Pero dahil tinatamad ako at madaming nangyari samin, next time na yung iba. Takits ulit mga bata :]

Sobrang busy talaga sa school. Lalo na kung kelangan mo talaga mapanatili yung grades mo kasi scholar ka. Buti na lang hindi ako scholar kaya okay lang kahit mababa grades ko. Hindi naman tinitignan ng mga parents ko mga grade ko e'.

Watda?! Malapit na nga pala debut ko. Ay este, malapit na pala birthday ko. 18 na ako 'teh. Sa kasamaang palad, November 1 birthday ko. Hindi naman sa sinasabi kong masama kasi natapat sa araw ng mga patay. Pero pwede na din. Naasar lang naman ako kasi hindi nila maaalala na birthday ko. Maaalala nila, yun na nga. Araw ng mga patay. Kung maalala man nila na birthday ko, wala silang pakiealam kasi dadalaw sila sa sementeryo. At pati ako.

Taon taon na lang ako nagse-celebrate ng birthday ko sa sementeryo. Pero okay lang kasi madaming mga boooooys! Ay kaloka. Eto na naman ako. Kinikilig na naman ako pag boys na usapan. Pero syempre hindi ko pagpapalit si papa Junjun ko.

"Pare! Wala ka ba pupuntahan ngayon? Samahan mo naman ako sa puntod ng lolo ko."

Nagtext si Junjun. AAAAYYY! Kagulat ka papa. Hindi ko alam gagawin ko. Pero syempre pumayag ako. Ang problema naman ngayon, hindi ko alam isusuot ko. Dress? Spaghetti? Short shorts? Natataranta na ako 'teh. Naalala ko na lang bigla na hindi pa nga pala nya alam na bading ako. Kelangan ko magpakalalaki kahit hirap na hirap na ako itago.

Bigla ko na lang naisip na aminin ko na kaya sa kanya? Ay wag. Sa sementeryo kami pupunta. Baka ibaon na lang nya ako bigla dun. Hindi magandang place yun para sa pag-amin. Tsaka na pag dalaga na talaga ako.

Tapos na ang first sem. As always, kuhanan na naman ng class cards. Alam nyo naman siguro kung ano yun. Para sa mga hindi nakakaalam, bahala na kayo. Basta magkukwento ako.

Taon taon na lang ganito. Para kaming nakikipaglaro sa mga prof namin. Hahanapin kung saan saan. Magsasabi sila ng oras at araw kung kelan namin pwedeng kunin yung grades namin sa kanila pero madalas wala on time talaga. Minsan nga late maaga pa sila e'.

Pahirap lang talaga ung mga subject na paimportante pa. Alam ko naman na pasado ako dun ayaw pa ibigay. Wala naman na din sila problema sa akin. Malamang ako may problema sa kanila. Pero kahit na.

Makukuha ko din lahat ng class cards ko na walang bagsak at walang incomplete. Kahit 3.0 pwede na wag lang 5.0. Ayun! Sa kabutihang palad, wala pa naman nakukuhang 5.0 o 3.0. Pero meron nang 2.75. Muntik na! Pero okay na yun. Wala naman na ako magagawa kahit ipaglaban ko yun. Alam ko naman kahinaan ko.

Buti na lang wala na math hanggang makagraduate haha!

Bored lang talaga tae. Sembreak -___-"

Madami may gusto ng sembreak. Pero ako, ayoko talaga. Kahit kelan. Hindi naman sa sinasabi kong gusto laging pumasok. Pero ayoko lang talaga ng sembreak. Himay himayin natin kung bakit.

Una, walang pera. Walang pasok, syempre walang baon. Pag wala ka naipon galing sa mga baon nung may pasok pa, patay kang bata ka. Pulubi ka sa buong bakasyon. Mamalimos ka na lang sa sementeryo sa undas. Ipunin mo mga luha ng kandila tapos tsaka mo ipakilo. Limang piso isang kilo nun. Sayang din yun.

Pangalawa, boring. Walang mapaglibangan. Lalo kung walang net. Sa eskwelahan, may makakakwentuhan ka pa. Pero pag walang pasok, madalang lang ang makakausap. Depende din kung forever alone ka talaga.

Pangatlo, lagi kang mauutusan. Hindi ako tamad. Pero.... Oo na sige na tamad na ako. Tama na 'tong katamaran. Baka mahalata pa lalo.

Yan na. Wala na ako maisip na dahilan kung bakit ayaw ko ng sembreak. Pero matitinding dahilan na yan para ayawan ang sembreak. Kung kelan ayoko ng sembreak tsaka sya humahaba. Nung highschool inip na inip ako sa sembreak pero isang linggo lang naman. Ngayong college, tatlong linggo halos. Pero ayoko na.

Isa lang gusto ko sa sembreak. REUNION! Uuwi na naman mga panget kong pinsan galing sa kung saan mang bundok o kweba sila nanggaling. Syempre, mahaba habang kwentuhan na naman mangyayari nun. Hindi din pwedeng kwento lang. Nakakuhaw kaya magkwento. Kanya kanyang labasan na naman ng mga bagong brand ng alak ang mangyayari.

UWI NA MGA BRAD!

700php. Sulit? Hindi sulit?  Hindi ko masasabi agad. Kasi may mga oras na iniisip kong hindi. Tapos may oras din na iniisip kong sulit.

First destination, AMA Computer College. Wala ako masabi. Basta nakakita kami ng mga robot, isang room na puro Mac PC's, tsaka walong estudyante nila. Wala gaanong estudyante. Ewan ko kung bakit. Tsaka wala na ako balak alamin pa. In short, boring. No offense sa mga estudyante ng AMA. Bored lang talaga ako pag mga exhibits ang pinupuntahan.

Second destination, Enchanted Kingdom. Again. Kahit madaming beses na ako napunta dun, hindi pa din ako nagsasawa. Kasi iba't ibang tao naman kasama ko pag napupunta ako dun. Ibang experience ang nabibigay nila.

Unang sinakyan namin, Flying Fiesta. Hindi masyadong boring, hindi din masyadong exciting. Pero yung kaklase ko na itago na lang natin sa pangalang MARC JOSEPH SORIANO (hindi ko na itatag ang FACEBOOK nya para hindi makilala), hindi namin makausap pagkatapos. Hindi ko lang alam kung bakit. Kahit nung nasa taas kami, seryoso sya. Parang nagpipigil ng tae na hindi mo malaman. Next, Rialto. Katulad ni Mr. Bean, hindi ko din masyadong ramdam pag ganun lang kabagal. Pero okay na din. Kawawa naman si Ka Marc Joseph Soriano. Baka magsuka bigla kahit ganun lang.

MARC JOSEPH SORIANO! IKAW ANG BIDA NGAYON!

Next, Anchor's Away. Eto na may excitement na. Mga kasama ko mga takot na takot. Pero nawala na yun nung may chx kaming kasabay. Syempre, kunwari matapang talaga sila.

Hindi na sya sumakay sa Space Shuttle tsaka sa EK Ekstreme si MARC JOSEPH SORIANO. Nahatak ng kuya nya na hindi ko na papangalanan na NESTHY "ESTONG" ESPIRITU. Ewan ko ba kung bakit ayaw. Hind yata nakapagbaon ng balls. Pero sabi nya, nakasakay na daw sya dun nung kabataan nya. Ewan ko lang kung bakit ayaw umulit.

At ang kamalas malasang birthday boy na si JERWIN PAOLO "EWONG" BAUTISTA. Papasakay kami ng Roller Skater, wala pala sya partner. 9 lang kami. Bakit ba hindi agad naisip na kumuha agad ng partner sa pila pa lang. Ayun. Nag-abang sa exit. Birthday mo naman e'.

Pero mas masaya talaga kung kasama sya.

Hindi ko na iisaisahin mga nasakyan namin. Pero pinagusto ko, yung sa Space Shuttle tsaka sa EK Ekstreme. Dahil nga hindi ko nga nagawang maging isang astronaut, naramdaman ko dun ang excitement na para akong lumilipad. Sa EK Ekstreme, gravity na lang talaga ang humihila sayo pababa kasi hindi ka na halos nakaupo sa upuan mo. Sa Space Shuttle naman, yung acceleration and speed ng isang spaceship ang pakiramdam. Ewan ko kung ganun nga talaga pakiramdam ng natake-off na spaceship. Pero gusto ko talaga maramdaman yung ganun.

Lahat ng extreme activities gusto ko maexperience. As in LAHAT!