Walang Pamagat

Ilang araw na din ang nakaraan simula nung unang araw ng pasukan kaya mga ka-close ko na din mga classmate ko. Marami na din kaming katarantaduhan na nagawa tulad na lang ng pagkuha ng number na mga babae.

Malakas ang hangin. Kakatapos lang kumain. May vacant pa ng 3 hours kaya tambay muna kasama ang buong section namin. Nakita namin ang kaklase namin na may pinapafill-upan na form. Yung survey nga pala sa science hindi pa namin nagagawa. As usual tinatamad ako pero may naisip kami na bright idea para matapos ang survey PLUS may chix pa. TING!

“Brad kuha tayo ng form kay Barney tapos pasagutan natin sa mga babae tapos lagyan natin ng number dun sa tanong.”

Isang napakagandang idea. So yun nga, kumuha na kami. Nakalagay lang dun sa form, name, profession, tsaka date. Kami na lang naglagay ng cellphone number. At naghanap na kami ng biktima. Este mga sasagot pala sa survey. Kelangan piling pili yung pagbibigyan namin kasi apat na papel na lang yun. At dahil mainit ang mata namin sa mga ganun, nakakita agad kami.

First year tourism pala yun. Maganda. Maputi. Makinis. Sakto lang. Success! Wala na silang palag kasi mga first year palang. Hindi pa nila alam ang mga ganung diskarte. At nagdiwang na ang lahat! Pwera ako.

Wala na akong pakielam sa mga number number na ganun. Alam ko na number ng gusto kong itext. Alam na din nya number ko. Kaya ayos na yun. Abang abang na lang.

P.S.

Wala pa akong balita kung nagreply na sa kanila yung number na yun.