Walang Pamagat

Sabado. Walang pasok. Walang magawa. Dati madalas pag gantong araw, puro text lang ako. Puro computer lang. Pero ngayon, walang makatext, walang internet. Kami lang ng utol ko ang nasa bahay kaya ayos lang. Pero boring talaga. As in BORING!

Hindi ko matitiis yung paganto ganto lang. Tapos mainit pa panahon. Sabado ay araw ng pagrerelax. Pero lalo akong naistress pag gantong walang magawa. Buti na lang nagtext pinsan ko.

“Brad nasa caloocan ka ba? Punta daw tayo anonas.”

Kahit wala ako sa caloocan susunod ako sa inyo. Kahit wala akong pera, kelangan gumawa ng paraan. Ginamit ko muna yun pambayad ko ng libro. Hindi na ako nagdalawang isip na sumunod kaya naligo agad ako.Ngayon lang ulit kami magkikita kita. Pano nung nakaraan, nasa malayong lugar ako kaya napagiwanan na ako.

Natapos ko na ang mga kanta sa playlist ko ng makarating ako sa anonas. Nagpasundo na lang ako sa pinsan ko para makapunta kung saan yung bahay. Alam mo kung ano unang tinanong sa akin?

“Napano yang tenga mo?”

Tama naaaaa! Ayoko naaaaa! Sawa na akoooo! Okay let’s move on. Hindi ko na kelangan ikwento kung ano nangyari sa tenga ko. Kung nakita nyo, yun na yun.

As usual ng magkita kita kami, nagsimula na ang inuman. Inihaw na beef tsaka inihaw na lagas na isda ang pulutan. Dahil lagas nga ang isda, walang pumansin dito. Isang litro lang ang ininom namin sa BAHAY. Nagbabalak pa kasi uminom sa labas.

Akala ko naman sa kilala kong bar kami pupunta. Gaya ng Sazi’s, 70’s bistro tska kung ano ano pang bar na pinagpeperforman ng mga sikat na opm bands. Pero sa MERCI kami nagpunta. Bago sa pandinig. Bago sa tingin. Bago sa pakiramdam.

“Engineer, ano ba inorder mo? Tagal mo namili sa menu e’.”

“French fries”

Yan ang pulutan! Para ka lang kakain sa fastfood chains o kaya manonood ng pelikula. Pero syempre nakiinom na nga kami, puro kagaguhan na ang nangyayari. Kahit naman hindi kami uminom ganun na ang madalas na ginagawa namin. Mga stolen pictures. Mga bulong bulungan para macurious ang katabi. Mga pang-asar na titigan. Mga tawanan kahit walang dahilan. Minsan nakikitawa na lang sa kabilang table. Mga panahong kami lang ang pumapalakpak. Halos 3:00am na kami nakauwi nun dahil nagenjoy nga. At malamang mga wala na silang pera.

Lahat kami galing sa eskwela. Kundi naman, galing sa trabaho. Lahat kami may ginagawa sa pangaraw araw. Ito lang ang araw na nakakapag relax kami. Pagbigyan nyo naaaaaaaa!