Walang Pamagat

Sobrang busy talaga sa school. Lalo na kung kelangan mo talaga mapanatili yung grades mo kasi scholar ka. Buti na lang hindi ako scholar kaya okay lang kahit mababa grades ko. Hindi naman tinitignan ng mga parents ko mga grade ko e'.

Watda?! Malapit na nga pala debut ko. Ay este, malapit na pala birthday ko. 18 na ako 'teh. Sa kasamaang palad, November 1 birthday ko. Hindi naman sa sinasabi kong masama kasi natapat sa araw ng mga patay. Pero pwede na din. Naasar lang naman ako kasi hindi nila maaalala na birthday ko. Maaalala nila, yun na nga. Araw ng mga patay. Kung maalala man nila na birthday ko, wala silang pakiealam kasi dadalaw sila sa sementeryo. At pati ako.

Taon taon na lang ako nagse-celebrate ng birthday ko sa sementeryo. Pero okay lang kasi madaming mga boooooys! Ay kaloka. Eto na naman ako. Kinikilig na naman ako pag boys na usapan. Pero syempre hindi ko pagpapalit si papa Junjun ko.

"Pare! Wala ka ba pupuntahan ngayon? Samahan mo naman ako sa puntod ng lolo ko."

Nagtext si Junjun. AAAAYYY! Kagulat ka papa. Hindi ko alam gagawin ko. Pero syempre pumayag ako. Ang problema naman ngayon, hindi ko alam isusuot ko. Dress? Spaghetti? Short shorts? Natataranta na ako 'teh. Naalala ko na lang bigla na hindi pa nga pala nya alam na bading ako. Kelangan ko magpakalalaki kahit hirap na hirap na ako itago.

Bigla ko na lang naisip na aminin ko na kaya sa kanya? Ay wag. Sa sementeryo kami pupunta. Baka ibaon na lang nya ako bigla dun. Hindi magandang place yun para sa pag-amin. Tsaka na pag dalaga na talaga ako.

Tapos na ang first sem. As always, kuhanan na naman ng class cards. Alam nyo naman siguro kung ano yun. Para sa mga hindi nakakaalam, bahala na kayo. Basta magkukwento ako.

Taon taon na lang ganito. Para kaming nakikipaglaro sa mga prof namin. Hahanapin kung saan saan. Magsasabi sila ng oras at araw kung kelan namin pwedeng kunin yung grades namin sa kanila pero madalas wala on time talaga. Minsan nga late maaga pa sila e'.

Pahirap lang talaga ung mga subject na paimportante pa. Alam ko naman na pasado ako dun ayaw pa ibigay. Wala naman na din sila problema sa akin. Malamang ako may problema sa kanila. Pero kahit na.

Makukuha ko din lahat ng class cards ko na walang bagsak at walang incomplete. Kahit 3.0 pwede na wag lang 5.0. Ayun! Sa kabutihang palad, wala pa naman nakukuhang 5.0 o 3.0. Pero meron nang 2.75. Muntik na! Pero okay na yun. Wala naman na ako magagawa kahit ipaglaban ko yun. Alam ko naman kahinaan ko.

Buti na lang wala na math hanggang makagraduate haha!

Bored lang talaga tae. Sembreak -___-"

Madami may gusto ng sembreak. Pero ako, ayoko talaga. Kahit kelan. Hindi naman sa sinasabi kong gusto laging pumasok. Pero ayoko lang talaga ng sembreak. Himay himayin natin kung bakit.

Una, walang pera. Walang pasok, syempre walang baon. Pag wala ka naipon galing sa mga baon nung may pasok pa, patay kang bata ka. Pulubi ka sa buong bakasyon. Mamalimos ka na lang sa sementeryo sa undas. Ipunin mo mga luha ng kandila tapos tsaka mo ipakilo. Limang piso isang kilo nun. Sayang din yun.

Pangalawa, boring. Walang mapaglibangan. Lalo kung walang net. Sa eskwelahan, may makakakwentuhan ka pa. Pero pag walang pasok, madalang lang ang makakausap. Depende din kung forever alone ka talaga.

Pangatlo, lagi kang mauutusan. Hindi ako tamad. Pero.... Oo na sige na tamad na ako. Tama na 'tong katamaran. Baka mahalata pa lalo.

Yan na. Wala na ako maisip na dahilan kung bakit ayaw ko ng sembreak. Pero matitinding dahilan na yan para ayawan ang sembreak. Kung kelan ayoko ng sembreak tsaka sya humahaba. Nung highschool inip na inip ako sa sembreak pero isang linggo lang naman. Ngayong college, tatlong linggo halos. Pero ayoko na.

Isa lang gusto ko sa sembreak. REUNION! Uuwi na naman mga panget kong pinsan galing sa kung saan mang bundok o kweba sila nanggaling. Syempre, mahaba habang kwentuhan na naman mangyayari nun. Hindi din pwedeng kwento lang. Nakakuhaw kaya magkwento. Kanya kanyang labasan na naman ng mga bagong brand ng alak ang mangyayari.

UWI NA MGA BRAD!

700php. Sulit? Hindi sulit?  Hindi ko masasabi agad. Kasi may mga oras na iniisip kong hindi. Tapos may oras din na iniisip kong sulit.

First destination, AMA Computer College. Wala ako masabi. Basta nakakita kami ng mga robot, isang room na puro Mac PC's, tsaka walong estudyante nila. Wala gaanong estudyante. Ewan ko kung bakit. Tsaka wala na ako balak alamin pa. In short, boring. No offense sa mga estudyante ng AMA. Bored lang talaga ako pag mga exhibits ang pinupuntahan.

Second destination, Enchanted Kingdom. Again. Kahit madaming beses na ako napunta dun, hindi pa din ako nagsasawa. Kasi iba't ibang tao naman kasama ko pag napupunta ako dun. Ibang experience ang nabibigay nila.

Unang sinakyan namin, Flying Fiesta. Hindi masyadong boring, hindi din masyadong exciting. Pero yung kaklase ko na itago na lang natin sa pangalang MARC JOSEPH SORIANO (hindi ko na itatag ang FACEBOOK nya para hindi makilala), hindi namin makausap pagkatapos. Hindi ko lang alam kung bakit. Kahit nung nasa taas kami, seryoso sya. Parang nagpipigil ng tae na hindi mo malaman. Next, Rialto. Katulad ni Mr. Bean, hindi ko din masyadong ramdam pag ganun lang kabagal. Pero okay na din. Kawawa naman si Ka Marc Joseph Soriano. Baka magsuka bigla kahit ganun lang.

MARC JOSEPH SORIANO! IKAW ANG BIDA NGAYON!

Next, Anchor's Away. Eto na may excitement na. Mga kasama ko mga takot na takot. Pero nawala na yun nung may chx kaming kasabay. Syempre, kunwari matapang talaga sila.

Hindi na sya sumakay sa Space Shuttle tsaka sa EK Ekstreme si MARC JOSEPH SORIANO. Nahatak ng kuya nya na hindi ko na papangalanan na NESTHY "ESTONG" ESPIRITU. Ewan ko ba kung bakit ayaw. Hind yata nakapagbaon ng balls. Pero sabi nya, nakasakay na daw sya dun nung kabataan nya. Ewan ko lang kung bakit ayaw umulit.

At ang kamalas malasang birthday boy na si JERWIN PAOLO "EWONG" BAUTISTA. Papasakay kami ng Roller Skater, wala pala sya partner. 9 lang kami. Bakit ba hindi agad naisip na kumuha agad ng partner sa pila pa lang. Ayun. Nag-abang sa exit. Birthday mo naman e'.

Pero mas masaya talaga kung kasama sya.

Hindi ko na iisaisahin mga nasakyan namin. Pero pinagusto ko, yung sa Space Shuttle tsaka sa EK Ekstreme. Dahil nga hindi ko nga nagawang maging isang astronaut, naramdaman ko dun ang excitement na para akong lumilipad. Sa EK Ekstreme, gravity na lang talaga ang humihila sayo pababa kasi hindi ka na halos nakaupo sa upuan mo. Sa Space Shuttle naman, yung acceleration and speed ng isang spaceship ang pakiramdam. Ewan ko kung ganun nga talaga pakiramdam ng natake-off na spaceship. Pero gusto ko talaga maramdaman yung ganun.

Lahat ng extreme activities gusto ko maexperience. As in LAHAT!